Sivasspor’un bu sezonki çıkışında golleri ve asistleriyle mühim rol oynayıp tüm dikkatleri üstünde toplayan 26 yaşındaki oyuncu Mert Hakan Yandaş, “geç bulgu”lerden biri. Yıllarını alt liglerde geçirdikten sonrasında bu sürem patlama icra eden orta saha virtüözü, rahmetli babasına verdiği sözü tutarak futbolcu bulunduğunu, sürem başlangıcında Sivasspor serüveninin sona erdiğini sanırken Rıza Çalımbay’la hayata döndüğünü söylüyor ve hikâyesinin tüm detaylarını çarpıcı cümlelerle TamSaha dergisine söyledi.
İşte transferin de gözde adı olan Mert Hakan Yandaş’ın açıklamaları:
Bu sürem ligin en oldukça göze batan oyuncularından birisi olmayı başaran Mert Hakan Yandaş’ı yakından tanımak istiyoruz. 19 Ağustos 1994 Bursa Osmangazi doğumlusun. Futbola başlamadan ilkin çocukluğun nasıl geçti?
Bursa’nın Osmangazi İlçesi’nde Küçükbalıklı Mahallesi’nde büyüdüm. Oldukça şirin ve küçük bir mahalledir. Komşuluk oldukça iyi seviyededir. Çocukluğum güzel geçti diyebilirim. Kendimi bildim bileli futbol sevdalısıydım. Esasen babam da eski futbolcu. Amatör oynamasına karşın devamlı onun maçlarını izlemeye giderdim ve ben de her fırsatta top oynardım. Güzel bir dost ortamım vardı mahallemde. Oyun oynama anlamında bakarsak mahallemde çocukluğum hakkaten oldukça güzel geçti. Bir o denli da hüzünlü geçen günlerim de vardı aslen. Zira 9 yaşlarında babamı kaybettim ve aslen ona verdiğim sözle buralara geldim diyebilirim.
Aileni tanıyabilir miyiz? Annen, baban, var ise kardeşlerin neler yapıyor? Bizlere aileni birazcık anlatır mısın?
Biz çekirdek bir aileyiz. Annem Gönül Yandaş, babam Ali Yandaş ve benden 2 yaş büyük ağabeyim Okan Yandaş var. Kendine özgü ve kendi yağında kavrulan güzel bir aileyiz.
Spor fena alışkanlıktan uzak meblağ
Ailende senden başka sporla uğraşan birileri var mı? Ya da sen ailende birilerini spora yönlendiriyor musun?
Söylediğim benzer biçimde, babam eski futbolcuydu. Ustalaşmış olmasa da amatör olarak oldukça iyi bir futbolcuydu. Hatırladığım ve bana anlatılanlar kadarıyla hakkaten oldukça iyiydi. Babamın arkadaşları ile bazen görüştüğümde, “Sen onun yarısı bile değilsin” diyorlar şu anda. Tabiî eski zamanlarda aileler futbola sıcak bakmıyordu. Bir de imkânsızlıklar vardı o zamanlarda. Fakat ben ona verdiğim sözü tutarak oldukça şükür bugünlere geldim. Şimdi ağabeyimin evlatları var, Beren ve Ali… Ali’yi inşallah hep sporun içinde tutmak isterim. Tabiî Beren’i de öyleki. Ustalaşmış olsalar da olmasalar da spor en azından fena alışkanlıklardan uzak kalmaları için oldukça büyük bir avantaj. Hangi dal olursa olsun fark etmez, spor oldukça mühim. Tabiî Ali’nin de futbolcu olmasını isterim.
Sendeki futbol kabiliyetini ilk kim keşfetti ve bir takıma gitmen için telkinde bulunmuş oldu? Filiz lisansının Bursa Itimat takımında çıktığını görüyoruz.
Akrabalarım o dönemler evden çıktığında beni TV başlangıcında bırakırmış. Ben de devamlı maç izler ve bitene kadar kalkmazmışım. Geldiklerinde hâlâ aynı yerde olurmuşum. O denli seviyormuşum futbolu. Tabiî ki bu sevginin deposu gene babamdı. Futbolla yatıp kalkıyordu babam şu sebeple. Oldukça seviyordu. Birlikte maçlara gidiyorduk. Halı saha maçlarına gidiyorduk. Birlikte top oynuyorduk. Futbola âşık bir çocuk olarak büyüdüm. Küçükbalıklı Mahallesi’nde 19 Mayıs Spor ve Başakspor vardı. Onlarla antrenmanlara gidiyordum. Fakat lisansım çıkmamıştı. Lisansımın çıkması babam vefat ettikten sonrasında oldu. Babam vefat ettikten sonrasında kafamın dağılması için beni Bursa’nın Ustalaşmış Futbolcular Dayanışma Derneği var; oraya yazdırdılar. Bursaspor’un bünyesinde bulunan bir dernekti. Çalışmalarını devam ettiriyorlar hâlâ. Sonrasında da işte o derneğin Bursa Itimat adındaki yarışmacı takımında sahaya adım atmıştım.
2006’dan 2010’a kadar Bursa Itimat takımında oynamışsın. Arkasından iki yıl Yeşil Bursa’da devam etmişsin. Bursa günlerin nasıl geçti, nasıl bir altyapı eğitimi aldın?
Bursa günlerim hakkaten keyifliydi. Zira Bursa Itimat kulübü başarı göstermiş bir kulüptü. İnanılmaz bir takımımız ve ortamımız vardı. Devamlı Türkiye Şampiyonaları’na giderdik. Hocamız da Kadir Çattık’tı. Bende emeği oldukça büyük. Eski Bursasporlu Kadir Hoca. Kendisi Süper Lig’de oynamıştır. Hakikaten güzel bir ortamımız vardı ve hocamız inanılmaz çalıştırıyordu bizi. Başarı kaçınılmazdı. Her yıl Türkiye Şampiyonaları’na katılıyorduk ve son yıl vardığında artık bir yol çizmemiz lâzımdı. Zira Bursa Itimat’in A ekibi yoktu. 16 kişiydik. Kara kara düşünüyorduk. Orada da benim şansıma arkadaşlarımın şanssızlığına Oyak Renault seçmeleri vardı. Oyak Renault (şu anki Yeşil Bursa) satılmıştı şu sebeple. Oradaki seçmelere gittim dört arkadaşımla beraber. Başarı göstermiş olunca Oyak Renault altyapısına girdik. Bir yıl sonrasında da A takımına çıktım. Benim talihli olduğum bir süreçti diyebilirim.
Halı sahadan A takıma
Seninle beraber futbola süregelen birçok arkadaşın bugün futbolcu olamadı fakat sen başardın ve kariyerinde güvenli adımlarla ilerliyorsun. Sen o futbolcu olamayan arkadaşlarına nazaran neleri değişik yaptın da bugün başarı göstermiş bir futbolcu oldun?
Aslen benden oldukça daha yetenekli oyuncular vardı kendi yaş grubumda. Bunu asla inkâr edemem. Hakikaten oldukça iyi futbolcularla beraber yetiştim diyebilirim. Onlar oldukça şanssızdı. Ben de aksine şanslıyım diyebilirim. Futbolda çalışmak oldukça mühim tabiî ki fakat nasip, alınyazısı, kısmet kısmına ben hakkaten oldukça inanırım. Ben o mevzuda şanslıyım. Niçin derseniz, Oyak Renault altyapısında oynarken 17 yaşındaydım. Halı sahalara gidip, maç başına para kazanıyordum turnuvalardan. Bizim halı saha takımımız oldukça iyiydi. Oyak Renault A ekibi da bizimle maç yapmak istedi. O dönem hazırlık kampının başındalardı. Bizimle maç yaptılar. Bizim takımın adı de Akbağspor’du.
Hakikaten oldukça iyi takımdık. Liderdik ve Bursa’da asla yenilmiyorduk. Tabiî o gün ağabeylerimiz bizi yendi. Sonuçta ustalaşmış ekip. İki gün sonrasında ise ben A takımın seçmelerine çağrıldım. O yıl altyapıdaki hocam, A takımda destek hocaydı. Birinci hoca da Metin Begüm’dü. Halı sahadaki ağabeylerimden Taha Evke de takımın kaptanıydı. Üstün ağabey, Cihan Özkaymak ağabey beni orada görünce, “Sen ne arıyorsun burada kardeşim” dediler. Hatırladılar beni. Ben de, “Sizin altyapıda oynuyorum. Seçmelere çağırdılar, geldim” dedim. Taha ağabey halı sahadaki maçta beni oldukça beğenmişti ve “Hadi ya” dedi. Ondan sonrasında seçmelerde 15 dakika oynadım ve bir de gol attım. Fakat oldukça sıcak bakmıyorlardı bana. Hocama sormuşlar, o da sanırım, “Fizik olarak yetersiz” demiş benim için. Ne kadar doğru tabiî bilmiyorum. Fakat Taha ağabey, Üstün ağabey ve Cihan ağabey o denli bastırdılar ki, hocaya gidip, “En azından bizimle idmanlara çıksın. İmza atmasın. En azından bulunsun, kesinlikle deneyin” dediler. Hocadan başkana, başkandan sportif direktöre dolaşıp devamlı benden bahsettiler. En sonunda Metin Hoca beni idmanlara çağırdı. Bu aslen oldukça büyük bir talih benim için. Halı sahada oynadığım adamlar yardımıyla A ekip idmanına çıkma fırsatı buldum. Orada uzun bir süre A ekip idmanlarına çıktım. Birazcık kendimi gösterdim ve beni Topuk Yaylası kampına götürme sonucu aldılar.
Bundan sonraki sürecim de oldukça talihli bir halde ilerledi. İmza atmayacaktım fakat A takımda bulunacaktım. Maçlara altyapıda çıkacaktım. İlk hazırlık maçı Şanlıurfa ile oynandı. Beni destek yargıcı yaptılar. Kariyerim bu şekilde başladı diyebilirim. İkinci maçta ise yedek kulübesindeydim. Tüm yönetim o maça gelmişti. Sakaryaspor ile oynuyorduk. Son 20 dakikada oyuna girmiştim. 2-0 gerideydik ve iki asist yapmıştım. Maç biter bitmez yönetim benimle oturdu ve bana maaş bağlayacaklarını fakat gene aynı şekilde devam edeceğimi söylediler. Ustalaşmış oyuncu olmayacaktım; A takımla idmanlara çıkacak ve altyapıda oynayacaktım. Buna da oldukça sevinmiştim. Hakikaten o güne kadar talihli şekilde ilerliyordum.
Hekim “Kalbinde sorun var” dedi
Peki ya sonrasında?..
Ondan sonrasında Bursa’ya döndük. Liglerin başlamasına yedi gün vardı. Sıhhat muayenesine gittim fakat tabip bana imza vermedi, “Kalbinde sorun var” dedi. Ben başladım ağlamaya. Şoke oldum. Tüm emeklerim neredeyse çöpe gidecekti. Yedi gün idmanlara çıkmadım. Beni profesöre götürdüler. Bir şey yokmuş. 10 günüm boşa gitmişti. Profesörden pozitif yönde raporu alınca birazcık rahatlamıştım. O süreç benim için oldukça zor geçti. Neredeyse her gün kafayı yiyecek şekilde düşünüyordum. Ya eğer olmazsa diyordum. İdmanlara çıkamıyordum. Futboldan uzaklaşmıştım. En sonunda raporu aldım. A takımımız da benim rapor aldığım günden bigün sonrasında son hazırlık müsabakasını oynayacak ve hafta sonu lig maçına çıkacaktı. Hocam Metin Begüm beni aradı ve oldukça sevindiğini söylemiş oldu. Beni maça çağrı edeceğini fakat oynatmayacağını beyan etti. 10 gündür idmanlara çıkmıyordum sonuçta. Burada da oldukça talihli bir durum ortaya çıktı. Hepimiz hazırlık maçında oyuna girdi. Son olarak ben kenarda ısınıyorum. Zira 10 gün idman yapmamışım. O ara Caner ağabeyin başı döndü. Bizim orta saha oyuncumuz. Başı dönünce hoca beni çağırdı ve oyuna soktu. O maçta bir gol attırdım. Ondan sonrasında derhal yanıma masörümüz Nadir Nevinsoy ağabey geldi ve bana, “Yarın sabah 09.00’da buluşup hastaneye gidiyoruz. Kontrolden geçiyor ve imza atıyorsun. Hafta sonu maç var. Ustalaşmış oluyorsun” dedi. Ben inanamadım. Ondan sonrasında menajerimiz Murat ağabey gelip, “Kardeşim derhal imza atıyorsun. Seni hafta sonu maçına yetiştirmemiz lâzım. Başkan ve hoca karar verdi” dedi. Bu şekilde bir serüvenim var. Hakikaten şanslarla dolu bir süreç geçirdim. Öteki arkadaşlarımın olamaması tamamen şanssızlık. Zira hakkaten oldukça iyi oyunculardı. Alican Geriş vardı. İnanılmaz bir oyuncuydu. Benden oldukça oldukça yetenekliydi. Fakat talihsizdi. O şanssızlıkları aşamadı bir türlü. Fakat ben bu süreçte tabiî ki oldukça çalıştım ve hiçbir vakit çalışmaktan vazgeçmedim. Çalışmanın ne kadar mühim bulunduğunu yine vurgulamak isterim. Bir de tabiî ki babama verdiğim söz beni kamçıladı.
Taha Evke faktörü
3. Lig’de Oyak Renault formasını 2012-2013 sezonunda terletip; kısa bir Altınordu macerasından sonrasında Tire 1922’de iki sürem forma giydiğini görüyoruz. O günlerin nasıl geçti? Bu takımlardaki yaşadıklarını nasıl anlatırsın?
Oyak Renault süreci anlattığım benzer biçimde oldukça talihli ve güzel bir dönemdi. Oldukça güzel bir ortamımız vardı. Taha Evke’ye azca ilkin ayraç açamadım, şimdi açmak isterim. Futbolcu olmamdaki en büyük etken Taha Evke’dir. Beni yetiştiren Kadir Çattık’tan sonrasında Taha Evke’nin üzerimdeki emeği oldukça büyüktür. Oyak Renault dönemimde gene sakatlıklarla uğraştım. 2.5 ay top oynayamadım. Döndüm; yanlış hatırlamıyorsam 20 maç oynadım. Kulüp kapanıyordu. Bizim grupta Altınordu şampiyon olmuştu ve beni istediklerini duydum. Devamlı arıyorlardı. Fakat ben sürem bitmeden ilkin gene sakatlandım. Ameliyat olmam gerekiyordu. Kulüp kapanacak, ortalık karışık. Altınordu arıyor; sakat olduğumu bile bile beni istiyorlar. Son olarak gelip görüştüler. Herhalde 50 bin lira benzer biçimde cüzi bir rakama anlaştılar. Beş senelik kontratım vardı. Fakat kulüp kapanmış olduğu için benim önümü açmak istiyorlardı.
Orada da Rıza ağabey vardı kulüp sorumlusu. Önümü açmak istiyordu ve beni sattı. Bonservisimle beraber transferimde bana destek oldu. Altınordu’ya gittim fakat o dönem şanssız başladı. Menüsküs ameliyatları sonrası dönüş genel anlamda üç hafta sürer. Altınordu bunu kabul etmişti. Üç hafta sonrasında kamplar başlayacaktı. Fakat ameliyata girdikten sonrasında operasyonu icra eden doktorumuz Güvenilir Bal dizimi açtıktan sonrasında yırtığın oldukça büyük bulunduğunu ve bunu dikmesi icap ettiğini söylemiş oldu. Genç olduğumu, yırtığı dikmezse ilerleyen yıllarda futbol hayatımı etkileyeceğini söylemiş oldu. Orada kulüp menajerimiz Murat Dizdar’ı aramıştı. Ben dikilmesini istememiştim şu sebeple bir an ilkin dönmek istiyordum. Yeni geçirme olmuştum ve yanlış anlaşılır diye düşünüyordum. Murat ağabey “Kesinlikle futbolcunun yaşamı söz mevzusu; devamlılığı söz mevzusu” dedi ve beş aylık süreci seçti. Beş ay futboldan ayrı kaldım. İkinci yarı döndüğümde oldukça azca oynadım. İnanılmaz bir takımımız vardı ve şampiyon olup 1. Lig’e çıkmıştık.
Her maç kadroda olsam da 4-5 maç anca oynayabildim. Sürem başı kampında ortamı sezdim. Artık oynamam gerekiyordu. Zira futbolcu sadece oynarsa gelişir. Hocamız da kiralık olarak başka bir kulübe gitmemi söylemiş oldu. Serdar Hocamız vardı, Tire ile anlaşmıştı destek alıştırmacı olarak. Beni bildiğinden, ayrıldığımı duyunca derhal istedi. Ben de kabul ettim. Tire’nin nerede bulunduğunu bile bilmiyordum. İzmir’de bulunduğunu öğrendim. İzmir’e alışkındım, orada kalmak istedim. Güzel, ufak, 80 bin kişilik bir ilçe Tire. Aslen benim her şeyimin temellerini attığım yer diyebilirim. Benim için oldukça oldukça mühim bir yer. Oldukça sevdiğim bir yer. Benim için tam bir aile diyebilirim Tire için. İki sürem benim için hakkaten oldukça oldukça güzel geçti orada. Hocamız İskender Eroğlu’ydu. Gider gitmez acaba oynayabilecek miyim, yapabilecek miyim diye düşünürken Taha Evke ağabeyimin Tirespor’la anlaşmasına da Anıl Yalçın’a beraber vesile oldum. Anıl Yalçın ve babası Bülent Yalçın yöneticiydi, sözleri geçiyordu. Taha ağabeyin hakkaten iyi futbolcu olduğuna inandığım için onu söyledim. Aslen bu bir ahde vefa değildi. Taha ağabey hakkaten oldukça iyi futbolcuydu. Transferi gerçekleşti. Taha ağabeyin ruhsal olarak desteği oldukça büyüktür bana.
Eleştiri bir süreçti sonuçta benim için. Kiralık gitmişim ve oynamam gerekiyor. Bana söylediği sözü asla unutmam, “Sen 25 gol atarsın” dedi. “Ağabey nasıl atayım; orta sahayım” yanıtını verdim. Beni devamlı inandırdı. Yapabileceklerime beni inandıran bir yapısı vardı. Bana benden daha oldukça inanıyordu diyebilirim. Bülent Yalçın ve Anıl Yalçın da benim oldukça büyük destekçimdi. Oradaki akrabalarım onlar benim. Onları asla unutamam. Hakikaten gider gitmez sanki evlatlarıymışım benzer biçimde davrandılar bana. Çıktığım ilk maçta gol attım. Her şey oldukça iyi başlamıştı benim için. Hocamız da büyük destek oluyordu. O yıl oldukça güzel geçti. Play-Off’u kaçırmıştık fakat ben orta saha olarak 14 gol atmıştım. Taha ağabeyin verdiği rakama yaklaşamamıştım fakat o hâlâ inanıyordu bana. O sürem bitti ve Altınordu’ya döndüm. Ortamı gene sezdim. İki-üç yada üç-beş maç oynayabilecek pozisyondaydım. Hocanın bana bakışı pozitif yönde değildi. Futbolcu olarak bunu seziyorsunuz. Orada şu anda Sivasspor’un altyapı direktörü olan Murat Dizdar ağabey vardı. Bana oldukça destek oluyordu. O kamptan ayrılmış olduğu süreçte hocayla konuşup kiralık gitmek istediğimi söyledim. Hoca da derhal “Olur” dedi. Bakış açısını buradan anlıyoruz aslına bakarsan.
Sıkıntılı bir süreç geçti benim için Altınordu’da… Bir türlü kendimi kabul ettirememiştim. Fakat benim için demek ki talihli ve iyi olan buymuş. Ayrılmak istediğimde Tire’ye gidemeyeceğimi söylemişlerdi. Fakat ben oraya gitmek istediğimi söyledim. Zira kendimi Tire’ye ilişkin hissediyordum. Hocalar ise benim oraya gitmemi bir türlü istemiyordu. Tabiri caizse hocalarımdan izinsiz gittim Tire’ye. Onlar da kızıp beni bonservisimle 100 bin liraya Tire’ye sattılar. Böylece ikinci Tirespor dönemim başladı. O yıl de şampiyonluğun en büyük talibi bizdik fakat maalesef gene olamadık. 21 gol atmıştım. Sözleşmeme madde koydurmuştum; 150 bin lira bonservis bedeli getirirsem ayrılabilecektim. Sürem bittiğinde Menemen’e geçtim. Bu kez da sözleşmeme ayrılma maddesi koydurdum. Menemen de hakkaten oldukça güzel bir ilçe. Benim için eskiden oynadığım tüm takımlarda oldukça güzel bir ortam vardı. Oldukça mutluydum. Kendimi ilişkin hissetmiştim. Menemen’de de öyleki. İnanılmaz bir kadromuz vardı. Erman Kılıç, Gökhan Ünal, İbrahim Dağaşan, Veli Çetin benzer biçimde birçok kaliteli oyuncuya sahiptik. Maalesef orada da bir türlü istediğimiz şampiyonluğa ulaşamadık. O sürem da 16 gol attım ve sonrasında da Sivasspor maceram başladı.
Bir orta saha oyuncu olarak Tirespor’da da Menemenspor’da da oldukça yüksek gol averajlarına haiz bulunduğunu görüyoruz.
Hücuma dönük bir orta sahaydım. O dönemler birazcık daha 10 numara benzer biçimde oynuyordum. Daha iş bitirmeye yönelik oynuyordum. Menemen Belediyespor’la beraber 100 maçta 53 gol atmıştım üç sezonda. Benim için hakkaten her şey muhteşem gidiyordu.
Sivasspor’a transferin nasıl gerçekleşti?
O dönemde Samet Aybaba Hocamızın yardımcısı Yılmaz Bal, Etimesgut Belediyespor’un da sportif direktörüydü. Etimesgut Belediyespor o dönem bizim rakibimizdi. Benim birçok maçımı izlemiş aslına bakarsan. Onlarla oynadığımız iki maçta beni oldukça beğenmiş ve Samet Hocaya transferim için ısrar edip bana kefil olmuş. Transferim bu şekilde gerçekleşti. Yılmaz Bal şu an Çaykur Rizespor’da sportif direktör ve oldukça güzel işler yapıyor. Siz değerli üyelerimizin vesilesiyle kendisine buradan yine teşekkürlerimi iletmiş olayım.
Düştüğümde beni aşağı itenleri unutmayacağım
Geçen sürem 9 maçta forma giydin. Oysa ekip arkadaşlarınla yaptığımız röportajlarda hepimiz, “Bizde bir Mert Hakan var” diyerek senden söz ediyordu. Geçen sezondaki o arka planda kalışı nasıl yorumluyorsun?
Geçen sürem talihsiz bir sakatlık yaşamıştım gene menüsküsten. Ameliyat olmam gerekiyordu. Üç haftalık bir süreçti. Ben de derhal ameliyat olmak istedim. Üç hafta sonrasında Erzurum BB maçında da oynadım fakat dizim gene şişti. Bir gariplik bulunduğunu hissediyordum. Zira aynı ameliyatı daha ilkin de geçirdiğim için tecrübeliyim. Doktoru arıyordum fakat sorun olmadığını söylüyordu. Sonrasında yanına gittik. Menüsküsümün yüzde 70’ini aldığını söylemiş oldu. İyileşme sürecinin de sekiz hafta olması gerekiyormuş, ben erken dönmüşüm. Bunun sıkıntılarını yaşadım. Beş ay süresince çekmediğim sorun, gitmediğim tabip kalmadı.
Hakikaten benim için oldukça zor ve acı günlerdi. Almanya’ya gittim, umar aradım. Her insana inanmak istiyordum. Gittiğim her tabip üç haftadan başlattı. Üç hafta dinleniyor sonrasında çalışıyordum fakat derhal dizim şişiyordu ve o doktoru eliyordum. Ortalama beş ay bu şekilde sürdü. Kayseri’deki Sinan Hocaya gittim. O bana iyi geldi. Geçen sezonun ilk devresi benim için oldukça fena geçti. İkinci yarıda iyileştim ve birazcık biçim tutmaya başladık. Ekip da fena gidiyordu. Geçen yıl hak etmediğimiz şeyler yaşadık ekip olarak. İlk devreyi 25 puanla bitirmiştik, ikinci devrede istediğimizi bir türlü gerçekleştirememiştik. Geçen yıl benim için oldukça iyi geçmedi. Oldukça anımsamak istemediğim bir sürem. Konuşulacak oldukça şey var fakat bu tarz şeyleri anlatmak istemiyorum. Benim için de aslına bakarsan niye bu şekilde bulunduğunu insanların araştırıp öğrenmesi oldukça kolay. Fakat ben anlatmak istemiyorum. Zira zor ve yıkıcı bir dönemdi benim için. Düştüğümde yanımda olanları asla unutmayacağım. Fakat düştüğümde beni aşağı itenleri de unutmayacağım. Unutmadığım için de aslına bakarsan davranışlarımla hepimiz neyin ne işe yaradığını anlıyor.
Her şey bitti zannetmiştim!
Bu sezonla beraber tekrardan yükselişe geçtin ve liglere ara verilene kadar 25 Süper Lig, 5 Türkiye Kupası maçında forma giydin. Ligde altı, kupada dört golün var. 49 puanla dördüncü sıradasınız. Ligin bitimine sekiz hafta var. Bu sezonu, lige ara verilen kısma kadar bizlere anlatır mısın?
Ben sürem başını anlatmak isterim. Zira benim için Sivasspor serüveninin bittiğine inanıyordum. Ta ki Rıza Hoca gelene kadar. Geçmişte Rıza Hoca vardığında Erman Kılıç ağabey de kendisiyle çıkış yakalamıştı. Rıza Hoca oldukça otoriter ve söylediği dedik birisidir. Erman ağabey asla kendi kararlarının haricinde ona kimsenin karışamayacağını bana anlatmıştı. Fakat ben gene de ayrılmak istiyordum. Zira Rıza Hocayı fazla tanımıyordum ve kulüpte bana olan inancın bittiğini düşünüyordum. Ayrılmak istedim fakat süreç değişik gelişti ve kampa katıldım. Kamp oldukça iyi başladı. Her şey oldukça iyi gelişti. Hocamız yurt dışı kampının ilk gününde, “Ben bazı arkadaşların geçen sürem niçin oynatılmadığını anlamış değilim” dedi. Benim için orada her şey tekrardan başladı diyebilirim. Bana ve Erdoğan’a söylüyordu bu tarz şeyleri. Zira ikimiz de oldukça iyi bir kamp süreci geçirmiştik. Geçen sürem oynamayan yalnız ikimiz vardık. Hoca bizlere inandı, güvendi. İnanılmaz özgüven verdi. Hep arkamızda durdu ve destek oldu. İlerleyen süreçte de bizlere inandığını ve bu ekibi sahiplenmemiz icap ettiğini anlatarak bizi işin içine soktu. Esasen müthiş çalıştırmıştı bizi.
Sezona oldukça iyi başladık ve ilk devreyi önder bitirdik. Hakikaten her insanın kabul edebileceği benzer biçimde ligin en iyi futbol oynayan ekibiydik. Hâlâ da iyi oynadığımızı düşünüyorum fakat ikinci dönem oldukça şanssızlıklar yaşadık. Emre Kılınç kardeşim devamlı sakatlıklarla uğraştı. Fernando altı hafta sakattı. Bir türlü ilk devredeki kadromuzla oynayamadık. Fakat gene de iyi işler yaptık. İlk devrenin şu an yalnız iki puan gerisindeyiz. Tabiî ki öteki takımlar çıkış elde etti. Bunlar ligimizin önde gelen ekipleri ve senelerdir ikinci yarılara hep bu şekilde başlamışlardır. Fakat biz hiçbir şekilde fena düşünmüyoruz. Sekiz haftalık süreçte inanılmaz bir fikstür avantajımız var. Rakiplerimiz birbirleriyle oynayacak. Kendi ipimizi kendimiz keseceğiz. O yüzden inanırsak bu aranın bizlere yarayacağını düşünüyorum. Oldukça yük binmişti üzerimize. Dinlenebileceğimizi düşünüyorum. Bu süreci iyi geçirirsek Sivasspor’u ligin zirvesinde bırakabiliriz.
Samimi ve sevmiş olarak oynuyoruz
Söylediğin benzer biçimde Sivasspor sezonun ilk yarısını önder tamamlarken her insanın gönlünü de kazanan bir ekip oldu. Sence Sivasspor’un sırrı nedir?
Oldukça güzel bir aile ortamı oluştu burada. Her insanın de sempatisini kazandık. Hakikaten saha içinde coşkusuyla, duygusuyla oynayan bir ekibiz. Kalitemiz bir ihtimal öteki takımlar kadar fazla olmayabilir. Bunun da bilincinde olduğumuz için açıklarımızı oldukça koşarak kapatmaya çalışan bir takımdık. Ne kadar samimi ve sevmiş olarak oynadığımızı görmüş oldu bence insanoğlu. O yüzden dışarıya oldukça sempatik gelmiş olabiliriz.
Özeleştiri yaptığında kendinde noksan bulduğun yönler neler ve bu yönleri düzeltebilmek için emek harcamalar yapıyor musun?
Oldukça duygusalım ve kimi zaman duygularıma yenik düşebiliyorum. Aslen bu bana kimi zaman artı, kimi zaman eksi olarak gelebiliyor. Özeleştiri meydana getirecek olursam duygusal anlamda kendimi geliştirmem gerekiyor. Anlık patlamalar ve anlık kararlar verebiliyorum ve bu bana zarar verebiliyor. Bu mevzuyla ilgili destek alacağım.
Sakatlık yardımıyla solum da iyi oldu
Dikkat çekici bir halde ceza sahasının dışından her iki ayağınla da çaprazdan uzak köşeye goller atabiliyorsun. Bu hususi durumunu neye borçlusun? Her iki ayağını da bu şekilde kullanabilmek için neler yaptın?
Küçüklüğümden beri futbolu sevdiğim, devamlı topla yatıp kalktığım için iki ayağımı da kullanabilmeyi buna bağlayabilirim. Çocukluk yıllarımda devamlı kullandığım ayağımla değil de ters ayağımla duvara şut atardım. Kaleci bulduğumda kaleciye şut atardım kendimi geliştirmek adına. Tabiî sağ ayağımda yaşadığım sakatlıktan sonrasında devamlı sol ayağımı kullanmam da neredeyse iki ayağımı eşit kullanmama sebep oldu. İki ayağımı da kullanabilmek için oldukça çalıştım. Tabiî ki fark var fakat saldırı oyuncularının bilhassa iki ayağını da kullanmaları oldukça avantaj sağlıyor. Bu yönde oldukça çalıştım diyebilirim.
Ligimizde ve dünyada hangi oyuncuları beğeniyorsun? Bilhassa izlediğin oyuncular ve takımlar var mı?
Ligimizde Feghouli ve Emre Belözoğlu’nu söyleyebilirim. Yurt haricinde Ronaldo hayranıyım. Fakat orta sahada da Modric oldukça büyük oyuncu… İki yönlü oynayabiliyor. Ronaldo’dan dolayı Juventus’un maçlarını oldukça izliyorum.
Hayatımızın kıymetini anladık
Şu an dünya Covid-19 hastalığı ile savaşıyor ve tamamımız oldukça sıkıntılı günlerden geçiyoruz. Liglere ara verildi. Sence dönüşte nasıl bir ortam olur?
Bir an ilkin inşallah bu süreci atlatırız. Dünya ve Türkiye olarak sıkıntılı günler geçiriyoruz. İnşallah atlatırız ve dönerek işimizi hayata geçirmeye başlarız. Ondan sonrasında oluşacak sürecin oldukça mühim bulunduğunu düşünmüyorum. Zira hakkaten oldukça büyük bir vaka atlatmış olacağız. Ben her şeyin daha güzel olacağına inanıyorum. Eski hayata oldukça büyük bir hasret var. Hayatımızın ne kadar kıymetli bulunduğunu bu süreçte anladık. Ondan sonraki süreçte de dönemin kıymetini bileceğimizi düşünüyorum. İnşallah döndüğümüzde seyircili bir ortamla başlarız fakat oldukça mümkün gözükmüyor. Temennim bu yönde. Sekiz haftayı sanki oldukça mutlu olmayarak oynamak zorunda kalacağız gibime geliyor. İnşallah her şey güzel olur ve o keyifte futbol oynarız ve sonunda şampiyonluğa biz ulaşırız.
Covid-19 günlerinde evde neler yapıyorsun? Nasıl geçiyor? Kendini zinde tutabilmek için nasıl bir emek verme uyguluyorsun?
Ailemle birlikteyim. Bigün tesise gidip koşu yapıyorum. Hocayla ayak tenisi oynuyoruz temassız şekilde. Bigün de evimde denge, kuvvet emek harcamaları yapıyorum. Zor bir süreç ruhsal olarak. Fakat buna mecburuz bildiğiniz gibi. Ligler büyük olasılıkla Haziran’da başlamış olacak. Tabiî o da belli değil fakat o güne kadar kendimizi hazır tutmak zorundayız. Sürem başı kampı benzer biçimde 2-3 haftalık süreç bizlere verilecek. Ikimiz de bir halde sezona hazır tutacağız kendimizi.
Bu boş günlerde zaman geçirmek için neler yaptın? Hobiler edindin mi? İzlediğin filmlerden hangilerini beğendin? Hangi kitapları okudun?
Evimizde kalmaya, oturmaya itina gösteriyoruz. Doğrusu bu şu sebeple. Yeğenlerimle zaman geçiriyorum. Play-Station oynuyorum. Formula 1 ve FIFA oynuyorum. Netflix’te vakit geçiriyorum. Pirlo ve Iniesta’nın kitaplarını aldım; onları okuyorum. Mesut Özil’in kitabını okuyorum. Esasen kucak dolusu vaktimiz var. Bu şekilde değerlendirmeye çalışıyorum.
Tek hayalim A Millî Ekip
Herhangi bir kategoride hemen hemen giymediğin millî formayla ilgili nasıl hayallerin var?
Evet, bugüne dek hiçbir kategoride Millî Ekip forması giymedim. Bunun sebebini bilemem tabiî ki. Benim eksikliğim olabilir. Bunu bu şekilde yorumlamak isterim. Bundan sonraki tek hayalim A Millî formaya yetişebilmek. Aday gösteriliyordum fakat bu şekilde bir süreç ortaya çıktı. Vardır her şeyde bir hayır. İnşallah istediğim ve hayal ettiğim A Millî Ekip formasına kavuşurum ve ülkem için hizmet ederim.
31 Mayıs 2020 tarihinde Sivasspor ile sözleşmen sonlanmış oluyor. Nasıl bir kariyer hedefin var? Futboldaki hayallerin neler?
Bu sürem sözleşmem bitiyor ve eleştiri bir karar vermek zorundayım. Fakat dünya bu haldeyken kararımı ona nazaran vermek zorundayım. Zira futbol ekonomisi değişecek. Futbola döndüğümüzde ortamın nasıl olacağını bilmiyoruz. Hangi ülkenin ne halde olacağını bilmiyoruz. Bu süreçte Türkiye olarak iyi durumdayız. Türkiye’de kalmak daha mantıklı geliyor bana. Fakat sürecin neyi getirip, neyi getirmeyeceğini bilmiyoruz. Her şey günlük güneşlikken yaşantımız aniden ne hale geldi. Bundan sonrasını kestiremeyiz. Fakat tabiî ki benim planlarım var. Planlarım içinde Avrupa’da oynamak da var. Türkiye’de oynadıktan sonrasında da bu olabilir, direkt de olabilir. Bu süreç geçtikten sonrasında bunu oturup konuşacağız. Bu mevzuda ülkemiz oldukça sıhhatli durumda. O yüzden Türkiye’de kalmayı düşünebilirim. Türkiye’de oynadıktan sonrasında Avrupa’ya gitmeyi düşünebilirim. Şu anda kafa yapım bu şekilde fakat tabiî ki neyin nasıl sonuçlanacağı belli olmaz.
