Altı ay sonrasında, o kız hayatında ilk kez İstanbul’a gelmiş olarak eşimin voleybol akademisine katılmak için bir fırsat buldu. Bu, onun için büyük bir adımdı. Üçüncü kez Bitlis’e gittiğimizde, o kızla tekrardan buluştuk. Bu sefer, gözlerinde gördüğüm ümit ve itimat, doğru yolda olduğumuzu bana bir kez daha hatırlattı. Bu öykü, Yarının Sultanları projesinin aslen bir tek bir spor projesi değil, bununla birlikte insanların hayatlarını değiştiren, onlara gerçek fırsatlar sunan bir hareket bulunduğunun göstergesiydi. Her gittiğimiz şehirde, her buluştuğumuz çocukla, onların hayatlarına dokunabilmek ve onlara bir ümit ışığı olabilmek hakkaten oldukca kıymetli.
Sitemiz deneyiminizi geliştirmek için çerezleri kullanır. Sitemize giriş yaparak çerez kullanımını kabul etmiş sayılıyorsunuz. Daha fazla bilgi için Çerez Politikaları.KABUL ET Gizlilik ve Çerez Politikası