Paola Egonu’dan VakıfBank itirafı! ‘Bugün bile beni öfkelendiren iki vaka var’ – Voleybol Haberleri

Geçtiğimiz yaz 2024 Paris Olimpiyat Oyunları’ndan altın madalya ile döndükten sonrasında adı VakıfBank’la anılan İtalyan voleybol yıldızı Paola Egonu, La Gazetta dello Sport’a açıklamalarda bulunmuş oldu. 

Olimpiyat Oyunları’nda en oldukça Hollanda maçında zorlandığını söyleyen Egonu “Hollanda’ya karşı oynadığımız maçın sabahında şiddetli bir ürkü atak geçirdim. Bilirsiniz, o an aklınızdan geçen tek fikir “Aman Tanrım, bunu yapamayacağım” olur. Ekip arkadaşlarımı, teknik ekibi ve adam arkadaşımı beni desteklemek için orada bulmak oldukça güzeldi. Bana oldukça iyi gelen o sıcaklığı yine hissettim.” dedi. 

Julio Velasco’nun gelişinin kendisi için mühim bulunduğunu söyleten İtalyan yıldız “Benden oldukça fazla mesuliyet aldı. Diğerlerine kıyasla orantısız bir duygusal yüküm bulunduğunu fark etti. Ve beni sakin bir halde oynamaya geri döndürmeyi başardı.” dedi. 

TRANSFER SÖZLERİ

Dünya Şampiyonası’nı ve Milano ile kupa kazanmayı istediğini söyleyen Egonu, geçtiğimiz yaz ‘VakıfBank’a aktarma olacağı sorusuna da şu yanıtı verdi:

“Sık sık yanlış anlaşılıyorum, bu da beni en oldukça üzen şey. Milano oldukça büyük potansiyele haiz bir ekip fakat izleyeceği yolu bulması gerekiyor. Hâlâ bir şeyler noksan. Fakat ben buna inanıyorum.”

‘HALA ÖFKELENİYORUM

Kendisine yönelik ırkçı saldırılar mevzusunda konuşan Egonu şöyleki konuştu:

“Bugün bile beni öfkelendiren iki vaka var: Seneler ilkin annem bankaya gittiğinde ben otomobilde kalmıştım ve onu içeri almamışlardı. Bir de bir kafede kahve istediğinde baristanın ona soğuk bir kahve vermesi. Bu bana şunu söyletiyor: Beni seviyorlar fakat ırkçılık hala orada. Ayrıcalıklıyım fakat hakaret edilen, dövülen, alay edilen o ufak kız evladı ben olabilirdim. Sessiz ya da hareketsiz kalamam.

Evet, o ufak kız bendim. Okulda bana “zenci, kirli” derlerdi. Ve ben ağlardım. Annem bana hep şöyleki derdi: “Bu gerçek, kuvvetli kalmalısın, daima muhteşem olmalısın, temiz, tertipli, böylece hiçbir şey söyleyemezler.”

Hem erkekler hem de bayanlar zorbaydılar. Ben de: “Ne olmuş şu demek oluyor ki? Tamam, bravo, bravo.” Nedenini anlamadım, niçin ten rengimi belirtmek zorunda olduklarını. Kendimle barışıktım, onların değişik olana tahammül edemediğini fark ediyordum. Fakat bu onların problemi.”