FANATİK ÖZEL – Necati Albayrak | Denizlispor formasıyla sezonun öne çıkan performanslarından birine imza atan Oğuz Yılmaz’ın bugünlere geliş öyküsünü konuştuk… Kartal’ın Cevizli Mahallesi’nin amatör ekibi Cevizli Anadolu’nun küçük takımında futbola başlamış olan, uzun süre toprak sahada devam eden, Pendikspor seçmelerinde beğenildikten sonrasında profesyonelliğe yürüyen bir öykü onunkisi… İki kez çaprazları kopan, futboldan kopmanın eşiğine kadar gelen başarıya ulaşmış stoper her sıkıntıdan daha da güçlenerek nasıl ayrıldığını, tırnaklarıyla kazıyarak amatörden Süper Lig’e nasıl yükseldiğini FANATİK’e söyledi. Ulusal Ekip’ın havuzuna girmeyi başaran, adı son günlerde Trabzonspor başta olmak suretiyle birçok takımla anılan Oğuz’la detaylı bir söyleşi gerçekleştirdik. Söz onda…
“Her tarafımız balçık”
“Cevizli’de futbola başladım… Amatör bir ekip. O vakit şartlar da kolay değil doğal… Ailemin maddi durumu da fazlaca iyi sayılmazdı. Toprak sahada her tarafımız balçık içinde eve dönerek evi batırmak da ayrı bir işkenceydi. Haklı olarak babam da futbol oynamama pek sıcak bakmıyordu bu yüzden. Şu anda orada mahallemizin muhtarı olan Memiş Dikilitaş, kulübün başkanıydı ve bizimle fazlaca ilgilenirdi, kabiliyetlerimize güvenirdi. Oğlu Sergen, Dikilitaş’da yakın arkadaşımdı aslına bakarsan. Fazlaca büyük katkılar verdi bizlere. Kendisine fazlaca teşekkür ediyorum”
“Cevizli’yi nasıl unuturum!”
“Cevizli’yi, geldiğim yeri hayatta unutmam. Nereden gelirseniz bigün oraya gidersiniz. Bu yaşamın değişmez kuralıdır. Hâlâ izin günlerimde mahallemde dostlarımla zaman geçiririm. Muhtarımız Memiş ağabey vasıtasıyla gerekseme sahiplerine ulaşmaya çalışırım. Cevizli’de insanoğlu bilir ki zorda kalırsak daima aranacak bir Oğuz var. Bu beni fazlaca mutlu ediyor. Bu süreçte bilhassa besin ihtiyacı olanlara mümkün olduğunca yardım etmeye çalıştık. Öncelik daima komşular. Çevrenizi unutmamalısınız.”
“Bu çocuk olur diyen yoktu”
“Ben o şekilde fazlaca dikkat çeken bir oyuncu değildim. Hani altyapılarda vardır ya; ‘Bu çocuk olacak’ derler. Hiçbir vakit o şekilde bir oyuncu olmadım örnek olarak. Sadece hep çalıştım, istedim, inandım, kendime ve yapabileceklerime de güvendim. Cevizli’de büyüyen bir çocuk olarak bizlere en yakın ustalaşmış takımlardan birisi de Pendikspor’du. Nitekim oradan beğenildim ve altyapısına geçirme edildim. Bonservisim de hatta eski usülle ödendi. İşte 20 top, 40 krampon, altyapıdan bir iki futbolcu karşılığında Pendikspor altyapısındaydım. Tam da futboldan vazgeçip üniversite sınavına girdiğim bir dönemdi, dönüm noktası işte. Bir yıl sonrasında da işler yolunda gidince ustalaşmış sözleşme imzalandı. İnanamıyordum, futbolcuydum artık ve kendi paramı kazanıp aileme destek olabilecektim. Fazlaca minik paralar da olsa o süreçte insan gururlanıyordu.”
“Başarmak için savaşmak..”
“Doğal hayatta hiçbir başarı kolay elde edilmiyor, benim için de futbola başladığım günden itibaren zorluklar vardı hep. Bu tarz şeyleri aşmak ve savaşmak ise beni bugün amatör ligden gelip Süper Lig’de oynayan bir oyuncu haline getirdi. İki kez çapraz bağları sakatlığı yaşadım. Birincisinde süreci bilmiyorsunuz, mental olarak ayağa kalkacağınızı düşünüyorsunuz. Fazlaca zorlansanız da geçiyor fakat yine aynı şeyi yaşamak, pes etmeye kadar getiriyor insanı. Bu sebeple tekrardan 6-7 ay günde 7-8 saat emek verme ve tedavi süreci. Ağrılar, kaybolan vakit. Fazlaca fena hakikaten. Ne olursa olsun ben gene de bir hedef koydum ve onu başarmak için asla pes etmedim. Balıkesirspor’da sıkıntılı ekonomik şartlara karşın kendimi ispatlamayı başardım.”
“Denizli’ye gittim bu sebeple..”
Balıkesirspor, Pendik’ten bonservisimi alan takımdı. Ben de orada oynadığım süreçte takıma katkı vermek için elimden geleni yaptım fakat ayrılık sürecinde hak ettiğim saygıyı göremedim. Kulübe alacaklarım için uyarma yolladığımda bir ay süresince kimse ne aradı ne de sordu, bir tek sürecin sonunda aramaya başladılar, bu da beni fazlaca üzmüştü. Bir taraftan Süper Lig’den de arayanlar vardı. Denizlispor’dan sportif direktör Veli ağabey her gün aradı. O süreçte benimle o denli ilgilendi ki aramızda güzel bir bağ oluştu ve kendimi kıymetli hissettiğim için Denizlispor’a gittim. Yücel hocayla fazlaca güzel bir şampiyonluk yaşadık.”
“Askerde gelen mutluluk”
“Şampiyonluk bir futbolcunun yaşayabileceği en güzel duygulardan. Özgüveninize büyük güç katıyor. Artık başarıya ulaşmış bir oyuncusunuz. Naturel olarak talipleriniz de artıyor. Açıkçası ekip da Süper Lig’e çıkmışken tercihler yabancı oyunculardan yana olur, biz kalmayız benzer biçimde bir fikir oluşmuştu bende. Birçok arayan, isteyen ekip da vardı. Sadece Yücel hoca ve sportif direktörümüz Burak ağabey kalmamı istedi. Beni düşündüklerini söylediler. Askerdeydim bu görüşme esnasında, fazlaca mutlu olmuştum. Yeni bir başlangıç beni bekliyordu ve hocamız da bana güveniyordu.”
‘İlk maçta penaltı’
“Denizlispor’da ilk Süper Lig maçımı Galatasaray’a karşı oynadık. Doğal fazlaca tuhaftı. Alt ligde alışmışız kavga etmeye, forvetlerle itişip kakışmaya. Yargıcı görmüyorsa devam mantığı…Fakat Süper Lig’de VAR sistemine alışmak gerekmiş. İlk maçta penaltı yaptırınca anladım bunu. Her neyse ki Selçuk İnan atışı kaçırdı. Hoca değişikliklerine karşın kalıcı oldum ve talih bulmaya devam ettim. Bülent hocayla da şimdi fazlaca iyi bir birlikteliğimiz var. Liglere döndükten sonrasında her şey bizim için güzel olacak.”
“Sözleşmem bitiyor”
“Sürem sonunda sözleşmem bitiyor. Gösterdiğim performansla adımın Ulusal Ekip’la anılması fazlaca kıymetli. Bu en büyük hedeflerimden biri fakat geçirme mevzusunda şu an bir şey söylemek için erken. Elbet adımın anıldığı camiaların büyüklüğü onur verici fakat ben şu anda hâlâ Denizlispor’un oyuncusuyum ve burada hakikaten mutlu bir ortama sahibim. Tek düşüncem sürem sona erene kadar takımıma en yüksek katkıyı verebilmek. Taraftarımızın mutluluğunu sağlamak. Sonrasında ise neler olacağını ben de merak ediyorum. Hayırlısı diyelim.”
Oğuz Yılmaz, boş zamanlarında evde play-station oynuyor
