Kansere yakalandığını bilmeden Dünya ve Türkiye Şampiyonu oldu

Türkiye içinde 20 şampiyonluğu, Avrupa şampiyonluğu, Avrupa ikinciliği ve üçüncülüğü, dünya birinciliği ve üçüncülüğü benzer biçimde büyük başarıları 32 senelik hayatına sığdıran Gülşah Kıyak, yalnız rakiplerini değil yakalandığı sıkıntılı hastalığı da yenmeyi başardı. Gelin, Gülşah Kıyak’ın yaşam öyküsünü hep beraber kendi ağzından dinleyelim. 

“Gülşah Kıyak ben. 32 yaşındayım, Ankara’da doğdum fakat 22 senedir İstanbul’dayım. Bursa Uludağ Üniversitesi mezunuyum. 9 senedir da bir Anadolu Lisesinde gövde eğitimi öğretmenliği yapıyorum.

BRUCE LEE HAYRANLIĞI İLE BAŞLAYAN SERÜVEN

“Wushu’ya, 2000 senesinde başladım. Bruce Lee hayranlığı ve sevdiklerimi koruma içgüdüsü oldukça fazlaydı bende. Ne kadar kuvvetli olursam, kendimi ve sevdiklerimi o denli korurum düşüncesi zihnime yerleşti. Bunlar da spora başlamama vesile oldu. Çocukken de şampiyonluk yaşama, bayrağımızı dalgalandırma ruhu hep vardı içimde.”

12 YILDA 9 DERECE İLE BÜYÜK BAŞARI

Ulusal Sporcu sırasıyla; 2007 senesinde Polonya’da Gençler Wushu Avrupa Şampiyonası ikinciliği, gene aynı ülkede 2008 senesinde Gençler Wushu Avrupa Şampiyonası birinciliği, aynı yıl ‘Avrupa’nın En İyi Sporcusu Ödülü’, 2009 senesinde Kanada’da Wushu Dünya Şampiyonası üçüncülüğü, aynı yıl Çin’de düzenlenen Wushu Dünya Şampiyonası üçüncülüğü, 2010 senesinde Çin’de Spor Oyunları Wushu ikinciliği, 2014 senesinde Slovenya’da Kick Boks Avrupa Şampiyonası ikinciliği, 2018 senesinde Macaristan’da Kick Boks Avrupa Şampiyonası ikinciliği ve 2019’da Türkiye Kick Boks Avrupa Şampiyonası birinciliği yaşadı.

ZORLU SÜREÇTE GELEN DÜNYA ŞAMPİYONLUĞU

“Kick Boks Dünya Şampiyonası için Antalya’da düzenlenen Ulusal kampa katıldım 2019 senesinde. Kampta kasık ağrısı başladı antrenmana çıkamıyordum, oldukça ağrım vardı. Hastaneye gittik, idrar yolu iltihabı ya da kas ağrısı olabilir dediler. Tam teşhis koyulmadı. İlaç verildi, iğne yapılmış oldu, birkaç güne toparlayınca ciddi bir şey olmadığını düşündüm. Antrenmanlara devam ettim. Şampiyonaya yedi gün kalmışken bırakmak da olmazdı. Turnuva Türkiye’deydi. Ev sahibi olunca daha zor, büyük bir baskı hissediyor insan. Ağrı çeke çeke şampiyonaya gittim. Maçlara odaklandığım için bir halde ağrılarımı unuttum ve Dünya Şampiyonu oldum. Rakibim 10 senedir yenilmeyen İtalyan bir sporcuydu. Hatta finalde karşılaştığım kişiyle önceki yıl Macaristan’da Avrupa Şampiyonası finalinde karşılaşmıştım. Kırık kolla savaşım etmiş Avrupa ikincisi olmuştum.”

BİR ŞAMPİYONLUK DA TÜRKİYE’DE YAŞADI

“Kulüpteki fizyoterapistlerim dinlenmem icap ettiğini söylemiş oldu. Şu sebeple, ağrılarım gittikçe artıyordu. Doktorlarım ağrılarımı idrak etmek için durmam icap ettiğini, zorlanmaya dayalı olup olmadığını anlamaya çalıştıklarını iletti. Sadece, 2020’deki Türkiye Turnuvası da Ocak ayında başlıyordu. Yedi gün dinlenmeden derhal antrenmanlara başladım. Ocak ayında Türkiye Şampiyonu oldum.”

TEŞHİSİN KONMASI

“Mart ayında ise pandemi başladı. İdman yapmıyordum, ağrılarım gittikçe artıyordu. Nisan ayında ağırlarım daha da artınca durumumu kulübe ilettim. MR çekelim dediler. MR sonucu kasık bölgesinde tümör olduğu ortaya çıktı. Biyopsi yapılmış oldu ve 2. aşama kemik kanseri teşhisi kondu. Ne oldukça geç kalınmış ne de oldukça erken, kötünün iyisi benzer biçimde görmüş oldu tabip. Kasık bölgesindeki kemiğim tamamen alınacaktı. Biyopsi yapılırken orası temizlendi. Yayılma ihtimaline karşılık o bölgenin tamamen alınmasının daha doğru olduğu söylendi. Bu aşama doğal kolay olmuyor ruhsal yönden oldukça zor. İstanbul’da yalnızım. Yedi gün, 10 gün kadar hiç kimseye söyleyemedim. Anneme, ‘dizimde ağrı var istersen gel, küçük bir operasyon olacak’ dedim. İnanmamış ‘gelmeyeceğim öyleyse’ dedi fakat akşama evdeydi. Bir şeylerin fena gittiğini hissetti sanırım.”

SPORA DEVAM EDEMEYECEĞİ SÖYLENDİ

“Sonrasında ameliyat oldum. Hekim, spora devam edemeyeceğimi söylemiş oldu. Ben de bunu kabul etmek durumunda kaldım. En azından dünya şampiyonu oldum, jübilemi yaptım, öyleki bıraktım diye kendimi rahatlatmaya çalıştım. Fakat sporcu için bu şekilde olmuyor. Kendi isteği haricinde bırakmak zorunda kalmak değişik bir durum; şundan dolayı, operasyon geçirdiğim bölgeye alabileceğim bir darbenin iç organlarıma dahi oldukça büyük bir çekince yaratabileceği söylendi. O süreçte her ay devamlı kontrollere gittim. Bir seneye yakın bu bu şekilde sürdü.”

GÖZÜMÜ EKREM İMAMOĞLU’NDAN GELEN TELEFONLA AÇTIM

“İBB, bu süreçte hep yanımdaydı. Maddi içsel her türlü desteği sağlamış oldu. Ameliyattan çıktım, narkozun tesiri geçti. Gözlerimi, İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’ndan gelen telefonla açtım. Fazlaca şaşırdım ve o kadar da mutlu oldum. Sayın Başkanımız telefonda devamlı yanımda bulunduğunu, iyileşeceğime inandığını söylemiş oldu. Başkanımızın, ister İBB sporcusu olsun, ister başka; her insanın yanında bulunduğunu biliyorum. Başkan’ın araması kendime olan güvenimi artırdı. Bu benim için oldukça kıymetliydi. Öğrencilerime de değinmek isterim. Onlar da bu süreçte hep yanımda oldular. Ameliyat zamanı hastane köşelerinde beklediler. Beni mutlu etmek için her şeyi yaptılar. Şu an röportajı yaptığımız gün kar tatili. Ben, dinlence olunca sevinemiyorum, üzülüyorum. Mesleğimi hiçbir süre iş olarak görmedim. Okul benim adeta evim benzer biçimde.”

DOKTORLARDAN GİZLİ İDMAN

“Bir yıl sonrasında kontrole 6 ayda bir gitmeye başladım. Kendimi daha iyi hissediyordum. İlk zamanlar yürümemde bile sorun vardı, hayliyle koşamıyordum da. Antrenman yapamadığım için öteki bölgedeki kaslarım da zayıfladı. Kendimi iyi duymak için doktorlarımdan habersiz küçük küçük idman hayata geçirmeye başladım. Ameliyatımdaki ortopedistimle birlikte çalışmalarıma devam ettim. Kendimi oldukça iyi hissediyordum. Ortalama 3 ay ilkin gittiğim son kontrolde tabip ‘kaldığım yerden devam edeceğimi ve yeniden spor yapabileceğimi’ söylemiş oldu. Tekrardan dünyaya gelen benzer biçimde hissettim. Fazlaca sevindim, o denli mutluydum ki doktora sarılıp ağlamaya başladım. Son olarak, dünya şampiyonu olduğumda bu duyguyu yaşamıştım.”

SADECE HASTALIĞI DEĞİL RAKİPLERİNİ DE YENDİ

“Spora dönebileceğimi öğrendikten bir ay sonrasında Antalya 2022 Türkiye Wushu Şampiyonası’nda maçım vardı. Burada İBBSK ekibi olarak dostlarımla karşılaşmaya çıktım. Senelerdir 60 kiloda dövüşüyordum, 15 kilo aldım. Bir ayda 15 kilo vermek oldukça zor, ben 10 kilo verebildim. Asla zayıflamadan de gidebilirdim fakat ben kendimi ispatlamak istedim, artık buradayım demek istedim. Her şeyi göze alarak gittim, ilk turda elenebilirdim; ameliyatlı bölgeye darbe alabilir, gene fena olabilir, hastanelik olabilirdim. İlk maç benim için oldukça oldukça zordu. Heyecandan elim ayağım titriyordu, spora yeni başlamış gibiydim ki ben asla stres meydana getiren, heyecanlanan biri değilim. Yakınlarım hastalık durumumu bilmediği için heyecanlanmama şaşırdılar. Dizimde de bir sakatlık vardı o yüzden spora ara verdiğimi düşünüyorlardı, düzgüsel karşılıyorlardı. Hiç kimseye belli etmemeye çalışıyordum. Yarışma başladığında başta heyecandan dövüşemedim, her neyse ki sonu güzel oldu. Orada da şampiyonluk kazandım.”

HEDEF: WUSHU’DA DA DÜNYA ŞAMPİYONLUĞU

“Wushu’da ‘dünya şampiyonluğu’ isterim. Bunu, yarım kalan bir hayal olarak görüyorum. Kick Boks’ta dünya şampiyonluğum var. Wushu’da da olsun isterim. Kick Boks’ta da tekrardan bir dünya şampiyonluğu yaşamak hedeflerim içinde. 11-15 Mayıs tarihlerinde Bulgaristan’da Avrupa Şampiyonası var. Burada da hedefim zirvede yer almak.”

Ahmet Olcay Ergin / İstanbul Bülteni